เราอย่าตามหาคนที่ดีพอ เราต้องตามหาคนที่พอดี
การที่เราจะเริ่มรักใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องยาก และการที่เราจะเลิกรักใครสักคนมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
ความสุขบางอย่าง แม้เราไม่ได้ลงมือทำ ขอแค่ได้ดู... ก็มีความสุขแล้ว
ความรักมันไม่มีเหตุผล..เชื่อว่าคนเราเมื่อแก่ตัวลง เหตุผลก็น่าจะน้อยลงตามไปด้วย
ความรัก ทำให้คนบางคนรู้ตัว เมื่อสายไป (ทุกที)
บางครั้งรู้ว่าอยู่ด้วยกันแล้วอาจไม่รอด แต่ความรักก็ทำให้คนเรา ยังอยากอยู่ด้วยกันอยู่ดี
มันไม่เกี่ยวว่าใครเอาเราอยู่ มันเกี่ยวที่ว่าเราอยากอยู่กับใครแล้วใครอยากอยู่กับเรา
ความรัก ทำให้คนบางคนอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ตัวเองได้
ผู้หญิงน่ะ ไม่ได้อยากแอ๊บหรอก แต่แอ๊บเพราะอยากให้ชอบ
ผู้ชายมักแยกไม่ออกว่าผู้หญิงใส่ใจรายละเอียดหรือจู้จี้
ผู้หญิงไม่ได้ชอบคนเลว แต่มันมาเลวตอนไหนก็ไม่รู้ พอบอกให้มันเลิกเลวมันก็ไม่เลิก บอกให้ตัวเองเลิกรัก มั๊นนนน..ก็เลิกไม่ได้
ทิ้งปมตัวเอง.. แต่กับสร้างปมให้กับคนอื่น
การที่ไม่รู้ว่าใครรักเรา ไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าการที่ไม่รู้ว่าเรารักใคร - - แล้วทำไง ถึงจะรู้ว่าเรารักใคร---
ความสุข...แม้มิได้ลงมือทำเอง แค่ได้ดูก็มีความสุขแล้ว
ความรักทำให้คนที่เคยถูกง้อ กลายเป็นฝ่ายง้อตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
โรงพยาบาลดีๆ ก็อาจมีหมอที่ไม่เก่ง และหมอเก่งก็อาจอยู่ที่โรงพยาบาลที่ไม่ดีได้
ความรักไม่จำกัดเพศ แต่เพศต่างหากที่จำกัดความรัก
ในที่ดีๆก็มักจะมีคนเลวๆปนอยู่ และในที่เลวๆก็อาจจะมีคนดีๆปนอยู่เหมือนกัน
คนเรานะ ต้องดูแลตัวเอง เรื่องใหญ่ๆต้องทำเอง และก็จะรักใคร ต้องดูแลเอาใจใส่ เรื่องเล็กๆน้อยๆ ซึ่งกันและกัน หรือว่าถ้าจะเลิกกัน มันก็เป็นเพราะว่าไม่ดูแลเอาใจใส่เรื่องเล็กๆน้อยๆของกันและกัน แต่บางทีนะ เรื่องเล็กๆเนี่ย มันเป็นเรื่องใหญ่
